Żony, sekrety i ręce w ciemnościach - Opowiadania Erotyczne

Żony, sekrety i ręce w ciemnościach

... trudniejsze pytanie, proszę wybaczyć, ale spytam wprost, czy wiedziała pani o romansie męża? – twarz pani domu nie uległa zmianie, dalej nie ukazywała wielu emocji.

– Znowu, jakaś młoda siksa? Obiecywał mi, że skończył z tymi romansami.

– Nie wyglądała aż tak młodo, raczej na około trzydziestu lat. Nie wygląda pani na zaskoczoną?

– Andrzej taki był. Uwielbiał flirtować, otaczać się młodymi pannicami. Z tym ostatnim mnie pani zaskoczyła. Musi pani spytać tą jego kochankę, a nie mnie.

– Rozumiem. Często miał romanse?

– Kiedyś? Częściej, ale doszliśmy z tym do porozumienia.

– To znaczy?

– Każdy potrzebuje odrobiny wolności. Ja nie wnikałam w jego sprawy, a on w moje.

– Wcześniej powiedziała pani, że obiecał skończyć z romansami.

– Nie dodałam, „o których nie wiem”. Wolałam, by mi mówił o tych swoich podbojach – Anna na moment zaniemówiła. Nie spodziewała się takiej otwartości ze strony wdowy.

– Pani nie była dłużna? – kobieta uśmiechnęła się, a na policzkach pojawiły się głębokie dołeczki.

– Na to pytanie nie odpowiem.

– Kojarzy pani, którąś z tych kobiet. Jeśli ma pani do nich kontakt, byłabym wdzięczna za pomoc.

– Hmm, nie mam pojęcia. Szczerze wątpię. Kiedyś zdarzało się, że dzwoniły tu różne, ale z reguły kończyło się bez większych nieprzyjemności. Taki mieliśmy styl.

W głębi rozległ się dzwonek do drzwi.

– Pewnie Jakub przyszedł.

– Jakub?

– Zastępca męża, zajmuje się teraz jego sprawami biznesowymi.

Jakub okazał się ...

... około trzydziestoletnim, szczupłym szatynem w dobrze dopasowanym garniturze. Miał przyjemny uśmiech i dobrze zadbany zarost. Mimo wszystko nie wzbudzał zaufania, a jedynie sprawiał wrażenie śliskiego. Do tego dochodziło jeszcze jego lodowato zimne spojrzenie.

– Dobrze się składa. Odwiedziła nas pani policjant. W sprawie mojego świętej pamięci męża.

– Dzień dobry, starszy aspirant Anna Dzierzba.

– Jakub Dworczyk. Pracowałem, jako zastępca pana Sałaty.

– Moglibyśmy chwilę porozmawiać?

– Tak, oczywiście. Byłem na posterunku i składałem zeznania i nie wiem, co mogę jeszcze dodać.

Dworczyk, jak się okazało, nie miał pojęcia o romansie Sałaty, choć jak stwierdził, „Sałata był typem podrywacza”. Potwierdził też historię o powszechnym uwielbieniu, jakim jego szefa darzono w mieście.

– W zasadzie miasto zastanawia się obecnie nad tablicą upamiętniającą go, za zasługi dla „Ośrodka wychowawczego” i inną działalność filantropijną.

W ustach Dworczyka, denat jawił się jako przykładny obywatel, który czasem pofolgował sobie, flirtując z młodszymi kobietami.

Na pytanie o kontakt do dawnych kochanek nie słyszysz odpowiedzi. Jedynie, że mężczyzna był skryty pod wieloma względami i lubił zachowywać podobne kontakty w tajemnicy.

– Po co pan właściwie przyjechał? – pytasz.

– Po dokumenty pana Andrzeja dotyczące, jego ostatnich operacji finansowych. Pozostały w jego biurze.

– Czy mogłabym obejrzeć jego biuro? – zwracasz się do gospodyni.

– Policja je już ...