Żony, sekrety i ręce w ciemnościach - Opowiadania Erotyczne

Żony, sekrety i ręce w ciemnościach

... doprowadza cię z powrotem do równowagi.

– Rozumiem, miał tu wrogów?

– Nie rozumiem pytania, skąd? Dziewczynki za nim szalały.

– Mogę porozmawiać o nim z pracownikami? – pytasz, na co dostrzegasz niepewną minę kierowniczki. Poprawia włosy i przez moment rozgląda się po pokoju, jakby nie usłyszała pytania.

– Jeśli pani musi, ale powiedzą to samo co ja. Był lubiany, to straszna tragedia.

Większość nauczycieli i wychowawców nie jest chętna do rozmowy. Ci chętni chwalą Andrzeja Sałatę, zwłaszcza gdy są na oku dyrektorki, która nalegała, by rozmowa była prowadzona w jednej z klas z kamerą monitoringu wycelowaną w ławkę, przy której prowadzisz rozmowę. Zgadujesz, że kobieta siedzi teraz u strażnika przy drzwiach i patrzy się w monitor, o ile nie stoi przy drzwiach. Nauczyciele mówią w zasadzie same ogólniki. Niczego się tu nie dowiesz. Gdy kończysz znużona, opuszczasz klasę, próbując rozprostować ścierpnięte od niewygodnego krzesełka plecy. Nie rozmawiałaś ze wszystkimi, ale odpuszczasz, po 5 razie, gdy słyszysz tą samą historyjkę. Przez moment zaczynasz wątpić w swoją intuicję, może rzeczywiście źle oceniłaś ofiarę. Chociaż dysk twardy obciążający twoją torebkę może zmienić twoje zdanie. Wychodzisz przed 17. Większość nauczycieli i wychowawców zdążyła pojechać do domu. Przy koszach na śmieci, za ceglanym murkiem stoi dwóch wychowawców. Z jednym z nich, Wiktorem, rozmawiałaś niedawno. Drugiej osoby nie znasz, gdy podchodzisz twoją uwagę przykuwają jej krótko ...

... obcięte rude włosy i ostre rysy twarzy, wyróżniające ją od większości spotkanych tu dotąd osób.

– Anna Dzierzba – przedstawiasz się.

– To pani z policji – Wiktor przedstawia cię. Rudowłosa nauczycielka kiwa tylko głową.

– Zuzanna Waszowska – ściska mocno twoją dłoń, niemal po męsku – zapalisz? – mówi, wyciągając z kieszeni pomiętą paczkę.

Zastanawiasz się, w zasadzie nie powinnaś. Wyłuskujesz papieros z paczki, wiedząc, że tak najłatwiej się czegoś dowiedzieć.

– Rozmawiam od kilku godzin z tutejszymi wychowawcami i nauczycielami, nie widziałam pani? – mówisz.

– A co? Obecność obowiązkowa – uśmiecha się półgębkiem.

– Mile widziana.

– Czego się pani dowiedziała? Wiktor mówi, że pyta pani o Sałatę.

– Nic ciekawego. Dlaczego pani nie przyszła?

– O zmarłych się źle nie mówi – rzuca i zaciąga się papierosem. – Poza tym, nie lubię ściemniać.

– Co masz na myśli?

– Pod czujnym okiem Żelaznej Damy nikt nic nie powie.

– Dlaczego?

– Bo lubią swoją pracę, a w naszym kraju ciężko jest być nauczycielem – mówi Wiktor z goryczą w głosie.

Patrzysz, jak odchodzi w kierunku budynku i ciska peta do kosza stojącego przy wejściu. Zuzanna stoi jeszcze przez moment w milczeniu, a z cienkiego mentolowego papierosa unosi się delikatny, prawie niewidoczny dym.

– Andrzej urządził tu sobie udzielne królestwo – mówi w końcu, szeptem, jakby się bała, że ktoś może słyszeć. Ogląda się na boki i znowu spogląda ci w oczy.

– Co masz na myśli?

– Wiesz, ja tego nie ...