Pasierbica, czyli nic nie jest takie,… - Opowiadania Erotyczne

Pasierbica, czyli nic nie jest takie,…

... oblepiających mnie obrzydliwie od stóp po głowę, wyrzutów sumienia. Nie pozbyła się sinawej opuchlizny pod zaczerwienionymi od łez, zapadniętymi oczami. Nie zdołała przykryć niemożliwego do pomylenia z niczym innym, drażniącego nos, zapachu mokrej cipki.

Zrobiłam sobie dobrze. Oddałam się wielce satysfakcjonującej, zakończonej szczytowaniem masturbacji. Przeżyłam dziki, ryczący orgazm. Strzeliłam palcówkę na dwie ręce i obie dziurki, przyozdobioną takimi odgłosami, że przez chwilę obawiałam się, czy sąsiedzi nie wezwą do mnie karetki. Albo grupy szybkiego reagowania.

Czytając wyznanie córki, w którym ta z pełną premedytacją i nieukrywaną przyjemnością robiła mi minetkę.

Mój Boże, jaka… Kurwa jebana mać, jaka ja jestem ostro popierdolona!

Jagoda miała co prawda rozliczne wady, ale na pewno nie była głupia i od razu zwróciła uwagę nie tylko na mój stan, ale przede wszystkim nadto wyraźne poszlaki, świadczące jednoznacznie o buszowaniu nieznanych sprawców w jej pokoju. Przez chwilę chciałam otwarcie zełgać i zapewnić, przysięgając na dowolną świętość, że tylko jej się wydaje i wszystko jest w najlepszym porządku. I w momencie, w którym już-już wypowiadałam te kłamliwe słowa, usłyszałam oczywiste, podparte odpowiednio uważną obserwacją, w gruncie rzeczy banalne pytanie:

– Płakałaś?

Płakałam wcześniej. Teraz w jednej chwili puściły mi wszelkie hamulce. Poryczałam się histerycznie, wyrzucając z siebie na przemian kolejne potoki łez, w zastraszającym tempie ...

... zużywające i tak skromny zapas chusteczek, oraz chaotyczne, ale mimo wszystko układające się w spójną całość, kolejne fragmenty historii ostatnich dni. Nie pomijając najdrobniejszego szczegółu. Włącznie z intensywnie różowym kolorem znalezionego na dnie szuflady wibratora, rozmiarem oczek koronki bielizny, a nawet lekko słodkawym zapachem pastelowofioletowej kartki, na której napisane zostało wyznanie, o którego istnieniu przenigdy i pod absolutnie żadnym pozorem nie powinnam była nawet wiedzieć.

Mieszanka kotłujących się wściekle, uderzających do głowy hormonów, nieokiełznanego żaru pomiędzy nogami, obtartego prawie do krwi nosa i piekących, ledwo widzących oczu okazała się zabójcza. Niemal dosłownie, bo dopiero gwałtowne, obezwładniające kłucie pod lewą piersią, blokujące oddech i skręcające moje ciało w groteskowy precel, zmusiło mnie do opanowania emocji. A mówili lekarze, że… ciszej tam, konowały!

Jagoda nie mówiła nic. Siedziała tylko, podpierając się rękoma pod brodą i wpatrując we mnie ogromnymi, urzekająco pięknymi, piwnymi oczami. Milczała nawet wówczas, gdy nie tylko przyznałam się do lektury jej skrytych zapisków, ale i tego, co zrobiłam w ich trakcie. Nie doczekałam się z jej strony mowy oskarżycielskiej, czy odpłacenia pięknym, czerwonym odciskiem po wściekłej dłoni na policzku, za nadobne. Ani przeciwnie: deklaracji, że wszystko będzie dobrze i od teraz między nami panować będzie idealna, niezmącona niczym harmonia.

W końcu odetchnęła głębiej, spojrzała na ...