Act - Opowiadania Erotyczne

Act

... czasu.

Niespodziewanie przybliżyła się do rudowłosej nachylając się nad jej uchem i przygryzając płatek. I znowu, i znowu, wzbudzając za każdym razem rozgrzewające dreszcze. Nessa zamruczała całkiem otwarcie i oparła dłonie na ciele Melodii - jedną na policzku, drugą na biuście. Mechaniczka powtórzyła czynność przyjaciółki.

W pewnym momencie rudowłosa odwróciła twarz sanitariuszki ku swojej i czule pocałowała w nos zabójczynię maszyn, co rozśmieszyło obie kochanki.

W ciągu kilku sekund palce Polki zwiększyły tempo ściskania gorsu tropicielki, której oddech gwałtownie przyspieszył. Próbowała ukrywać satysfakcję z przyjemności, Laura jednak spojrzała jej głęboko w oczy, przyozdobione pięknymi, dwukolorowymi tęczówkami, po jednej barwie na każde. W ich głębi nie było możliwości ukrycia prawdziwych uczuć.

Łuczniczka po raz kolejny przeciągle pocałowała Melodię.

***

- Jesteśmy - rzucił Lokstar przeciągając się. Stali w zupełnej ciszy u stóp wieżowca. Gdzieś w pobliżu powinny znajdować się Nessa i Laura. Tylko nigdzie ich nie było widać. - Co one sobie myślą?! - ksiądz się lekko zirytował.

- Daj spokój - poprosił John. Znów zapadła zupełna cisza, nawet wiatr uspokoił się, a w okolicy nie było żadnego żywego ducha.

Nagle cała ekipa usłyszała stłumiony, odległy jęk. Dźwięk ten dochodził sponad nich, gdzieś z dużej wysokości. Wszyscy już wiedzieli co się dzieje.

- Ja tam lecę! - roześmiał się Opaczo wraz z Rebelem, choć nie ruszyli się ze swojego miejsca, ...

... mierzeni pełnym dezaprobaty spojrzeniem kapłana, na twarzy którego wyraźnie malował się zawadiacki uśmieszek.

- Zaczekamy tam - wskazał na pobliski budynek - Na pewno niedługo wrócą. - powiedział spokojnie niczym dowódca swojemu rozdziałowi. Co ciekawe wszyscy go posłuchali. Loki dodał tylko sobie w myślach: “Rozgrzeszam was. Na bieżąco” - i skierował kroki za resztą grupy. Schronili się kilkadziesiąt metrów od głównego wejścia do zniszczonego apartamentowca, z którego szczytu dało się po głębszym wsłuchaniu dosłyszeć echa głosów dwóch kobiet: gitarzystki i rudowłosej.

- One chyba się nieźle bawią... - rzuciła niby od niechcenia Justine. Wszystkie spojrzenia zwróciły się z zaskoczeniem na nią.

- Albo walczą. Tak czy owak poradzą sobie - stwierdził ze spokojem Mauron i usiadł na ziemi opierając się o ścianę. Chyba sam nie wierzył w to, co powiedział, odgłosy były bowiem bardzo jednoznaczne, choć oddalone i zniekształcone.

Mieli kilka chwil spokoju. Oczekiwali powrotu zwiadowczyń.

Wschód. Nieznośna pora na pustyni, bowiem jeszcze nie jest wystarczająco ciepło, a jednak słońce staje się niemal nieznośne. Marsz przez noc okazał się świetnym pomysłem. Wszyscy byli dość wypoczęci, w świetnych nastrojach. Szczególnie Laura i Nes, które szły nieco z tyłu, zamykając orszak. Dwa dni temu wysiadły im pojazdy, nawet koń Lokiego zdechł z braku wody, dlatego teraz podróżowali piechotą. Według wszelkich znaków, map i obserwacji terenu zbliżali się do jakiegoś zbiorowiska ludzi. ...