Pani Wisłowska (IV) - Opowiadania Erotyczne

Pani Wisłowska (IV)

... wstrzymała oddech i cierpliwie czekała, aż skończą. Po wszystkim, jakby na dowód ich ułomności, podeszli do okna i zapalili papierosy, śmiejąc się i komentując coś pod nosem. Wykorzystała ten moment i starła z siebie spermę, po czym ubrała się szybko. Gotowa do wyjścia rzuciła jeszcze okiem na Kamila. W pierwszej chwili go nie poznała. Nie widziała gorącego przystojniaka o boskim ciele i wyrazistej twarzy, a mięśniaka pozbawionego honoru, dzieciaka, który musi się jeszcze wiele nauczyć. Pokręciła głową, nie wiedząc czy śmiać się czy płakać. Gdy zbliżyła się do drzwi, usłyszała:

- Niezła z ciebie suczka. Wkrótce to powtórzymy.

- Twoje niedoczekanie.

Nie została, by zobaczyć jego reakcję czy usłyszeć co ma do powiedzenia. Kamil oficjalnie dla niej umarł. Ruszyła między zapitymi imprezowiczami, by jak najszybciej opuścić to małe piekiełko. Kątem oka zobaczyła Konrada, ale nie poświęciła mu nawet sekundy. W pewien sposób był jeszcze gorszy od tamtych - bezmyślny piesek na usługach kumpla. Na co liczył? Kamil miał go poklepać po ramieniu? A może po wszystkim, to on miał się jeszcze z nią zabawić? Zimny dreszcz przebiegł od stóp do głów, więc opatuliła się rękami.

Mrok nocy przyjęła ze zbawienną ulgą.