Karolina. 1 - Opowiadania Erotyczne

Karolina. 1

... zawozimy i odbieramy... matka jest chora i tyle...

- Oczywiście.

- Macie pieniądze ?

- Tak, mamy swoją kartę na zakupy, to nie jest problem...

- Dobrze, w razie czego przywiozę kasę... to mamy opanowane... Reniu, czy możesz trochę pomóc pani Joli... ?

- Mogę zamieszkać tutaj, jestem wolną kobietą...

- Jeszcze lepiej.

- Ja jutro muszę zidentyfikować Roberta...

Znowu zaczęły płakać...

A niech płaczą, ja też płakałem wiele dni...

- Tu jest telefon Karoliny, od byle kogo nie odbierajcie i dzwońcie do mnie... to mój numer, przyjadę po tym... tam... wiecie...

Gdy wychodziłem pomyślałem o pogrzebie....

Kurwa...

Bez Karoliny... ja pierdolę.... KURWA.

Kto to załatwi ?

Wyjdzie, że ja... ale kanał... ROBERT !!!

****************

Renia.

Siedzimy i płaczemy sobie...

Tak tragedia i jeszcze Karolinka... aby tylko wyszła z tego...

Nie wyobrażam sobie tego uczucia... moja dusza krzyczy i krwawi... a jej ?

Nie ma się co dziwić...

- Musimy powiedzieć dzieciom...

- Tak, musimy...

- Posłuchajcie dzieci, w szpitalu postanowili zatrzymać mamusię, bo wyniki nie są najlepsze, podleczą ją i wróci do nas w miarę szybko ?

- A kiedy ?

- Jak tylko będzie czuła się lepiej... za kilka dni...

- A odwiedzimy ją ?

- Raczej nie, bo jest w takim bardzo ważnym szpitalu i tam nie mogą wejść dzieci...

Poszło gładko, nie tragizują, szczególnie te małe... ale chłopcy są zupełnie zgaszeni... a Julia tylko tuli się...

I wtedy ...

... właśnie ona się zapytała...

- A tatuś... ?

Łzy poleciały mi jak grochy... cholera...

- Tatuś musiał pojechać bardzo daleko... i już nie wróci...

- A gdzie pojechał... ?

- Do Pana Boga.

- A dlaczego ?

- Bo bardzo go potrzebował...

- Bardziej niż my ?

- Myślę, że tak...

*****************

Wojtek. Tomek, policjant.

- Tak, to Robert... ..... potwierdzam...

- Proszę podpisać....

Wyglądał tak spokojnie... jakby spał...

Ale mnie serce boli... i pewnie będzie boleć...

- Co z pogrzebem panie Wojtku ?

- Tomek, nie mam pojęcia...

- Jest już po sekcji, można działać... proszę to akt zgonu.

- Ale jak bez Karoliny, przecież to niemożliwe...

- Może pojedziemy do szpitala... ?

- Dobry pomysł...

******

Ordynatorka przyjęła nas dość szybko...

- My w sprawie Pani Karoliny... .....

- Rodzina ?

- Tak.

- Sprawa jest na razie ciężka, podaliśmy leki na wyciszenie, ale tylko czas ją uleczy...

- To znaczy ile ?

- Każdy reaguje inaczej, tydzień, miesiąc ?

- Aż tyle, musimy zrobić pogrzeb jej męża...

- Wykluczone, ma odzyskać świadomość i iść na pogrzeb ? To niemożliwe,... nigdy nie zgodzę się na to, wszystko może wrócić i zrobić amen.

- To znaczy ?

- Jej umysł zamknie się w sobie i już nie wróci...

- Aż tak ?

- A pan myśli, że nie ?

- Nie wiem...

- Nie takie rzeczy mi tu widzimy... proszę dać jej czas, tylko tego potrzebuje...

- A można ją zobaczyć... ?

- Jest na lekach... proszę wybaczyć... ...