Córka kowala, czyli sprośności Jego Ekscelencji… - Opowiadania Erotyczne

Córka kowala, czyli sprośności Jego Ekscelencji…

... nasuniętych na wszystkie palce dłoni.

- Wittman poczuł powołanie. - mruknął Salomon.

- Sine dubio, mihi ovium. - parsknął gruby kirasjer, poddając biskupie pierścienie do pocałowania.

- Ty psie! - Berg skarcił przyjaciela potężnym kuksańcem.

Kamraci wskoczyli na konie.

- Jednego nam ubyło.

- Kolejny zaś przybył. - odparł Wittman, szarpiąc za uzdę.

Ciągnął za sobą konia, na którego grzbiecie leżał związany i zakneblowany dostojnik kościelny.

- A mówili, Wasza Ekscelencjo, że trakty w południowej Brabancji niebezpieczne.

Biskup Liege wył na pomoc, starając się utrzymać na grzbiecie wierzchowca.

- Hajda! Na Bawarczyków, kurwa jego mać! - wrzasnął Szwed, popędzając swoją plugawą kompaniję ku zachodzącemu słońcu.

Sylwetki jeźdźców ginęły za horyzontem, tym samym, w który wpatrywali się wtuleni kochankowie. Sophie opierała głowę na piersi Arnulfa, podziwiając złoty pierścień tkwiący na jego palcu. Już go widziała, ten symbol, ten herb. Tylko gdzie? Domyśliła się. Zadrżała. Spojrzała z przerażeniem w młode oczy Flamandczyka.

- Spokojnie. Teraz już będzie dobrze. - zapewniał, przeczesując jej rude włosy.