Co się wydarzyło w Wyrwidołach - Opowiadania Erotyczne

Co się wydarzyło w Wyrwidołach

... rozumiem – Wiktoria bawiła się solniczką. – Pokłóciliście się?

– Mhm... – przytaknęła Agnieszka, miała pełne usta.

– I co, poszedł sobie? – Robert sięgnął po pajdę chleba z masłem. – Tak po prostu?

– Wziął plecak i poszedł. Prawdę powiedziawszy, gówno mnie to obchodzi. To dupek.

Zapadła cisza. Znajomi wymienili zakłopotane spojrzenia. Nie mieli pojęcia, co się wydarzyło w pokoju, więc nikt nie chciał zabierać głosu. Jednak fakt, że chłopak poszedł, nic nikomu nie mówiąc, wydawał się mimo wszystko dziwny. Dokończyli śniadanie, wymieniając ze sobą jedynie zdawkowe uwagi.

– Hej, może pójdziemy popływać tą łupinką, co? – Wiktor zdawał się mało przejęty zniknięciem Janka.

– Słucham? A... sam nie wiem. A Janek? – Robert sprawiał wrażenie zamyślonego.

– Co Janek? Przecież to nie jest dziecko, zresztą... nie dziwię mu się...

– Co chcesz przez to powiedzieć? – Sylwia spojrzała na niego.

– To, że mu się nie dziwię, że nie wytrzymał z naszą królewną śnieżką... – spojrzał wymownie na Agnieszkę.

– Weź, się odpierdol, dobra? – wypaliła dziewczyna.

– Wiktor – upomniała chłopaka Sylwia.

– Aga – Wiktoria z kolei spojrzała na koleżankę z wyrzutem. – Nie zaczynajcie znowu.

– Lodowa suka – Wiktor wstał od stołu i wyszedł.

– Nie wytrzymam z wami – Sylwia również się podniosła, przez chwilę wahała się, nie wiedząc, czy zostać przy stole, czy pójść za swoim chłopakiem. – Zaczynam mieć was dość, was obu. – Ostatecznie wyszła z jadalni.

***

Stali ...

... wszyscy na podwórku przed domem. Dochodziła jedenasta, słońce lśniło na bezchmurnym niebie. Powietrze było czyste i rześkie. Wiatr słaby i ciepły. Idealna pogoda na piknik. Jednak wśród znajomych zapanowała lekko napięta atmosfera.

– Może jednak go poszukamy? – Sylwia rozejrzała się po pozostałych. – Wiecie, nigdy nic nie wiadomo.

– Nie przesadzaj – Wiktor zapalił papierosa.

– Nie przesadzam Wiktor. Łatwo ci mówić – spojrzała na niego z wyrzutem. – Mieszkamy w tej samej klatce. Znam dobrze jego rodziców. Jak im spojrzę w oczy, jeśli się okaże, że coś mu się stało, a my nawet go nie szukaliśmy?

– A co miało mu się stać? Pewnie poszedł lasem do drogi, złapał stopa i tyle go widzieli. Swoją drogą, musiałaś nieźle dołożyć do pieca – odwrócił się do Agnieszki. – Domyślam się, że potrafisz zaleźć facetowi za skórę.

– Pajac – skwitowała krótko zaczepiona dziewczyna.

– Zgadzam się z Sylwią – Wiktoria spojrzała na swojego chłopaka. – Co powiesz?

– W sumie... możemy podjechać do miasteczka i się rozejrzeć. Może gdzieś tam siedzi.

– Dobra, to kto jedzie? Wszyscy się nie zabierzemy, a nie ma sensu jechać na dwa samochody – Sylwia spojrzała na Wiktorię, która przytaknęła.

– Ja nigdzie nie jadę – Agnieszka wystawiła podbródek do przodu i zaplotła ręce na piersi.

– Łukasz, zostaniesz z nią? – Wiktoria spojrzała na brata niemal błagalnie.

– Bez szans – pokręcił głową chłopak. – Ty jedziesz, to i ja jadę – obiecał rodzicom jej nie spuszczać z oczu? Więc nie było o ...