Karolina. 2 - Opowiadania Erotyczne

Karolina. 2

... się uspokoiłam, ale poczułam się słabo.

Muszę się położyć...

Dobrze, że jest Jurgen, czuję się bezpieczna...

Nie pamiętam dokładnie o czym rozmawialiśmy wieczorem... ale rano jego tekst o służbie zdrowia zaciekawił mnie...

Gdy na chwilę zostaliśmy sami zaczęłam...

- Nie pamiętam za dużo... ale coś zrobiłeś... ?

- Pielęgniarz ze szpitala, pamiętasz... ?

- A... ta menda... tak, zabił dziecko Roberta...

- Starłem go na pył...

Nie do końca wiem co zrobił... ale chyba dobrze...

Następne dni były bardzo spokojne... jadłam i bawiłam się z dziećmi...

Po tygodniu zaczęli mnie męczyć...

Zaczął Wojtek.

- Karolinko, czy pamiętasz, że zaczęłaś wielki projekt... ?

- Przypomnisz mi... ?

- Ten dom dla samotnych kobiet... Dom Marysi...

- I co ?

- Już się zaczęło, wpływają pieniądze, mamy budynek, zezwolenie będzie na dniach... ale to ty jesteś szefową... musisz się pokazać, podpisać dokumenty... zacząć zarządzać...

- A nie możesz ty ?

- Kochana, ty jesteś duszą i szefową...

Strasznie nie chciałam, ale jego słowa stwarzały wrażenie, że to jest ważne...

- Dobrze, powiedz co i jak... i zmuszę się...

Następnego tygodnia żałowałam jak cholera. Biura, ludzie, robotnicy... księgowi... jacyś urzędnicy...

Wojtek pomagał za trzech... ale ci ludzie mnie wykańczali...

A dodatkowo stała się straszna rzecz.

Były momenty, że pochłaniało mnie to za bardzo... i w nocy musiałam przepraszać Roberta, że mam wyrwy i czasami nie pamiętam ...

... o nim...

Płakałam pół nocy, pół z nim rozmawiałam...a od rana od nowa...

Te dni były straszne... ale paradoksalnie zaczęłam czuć się lepiej.

Załapałam tok myślenia tej budowy, prowadzenia fundacji i głównego toru... dokąd to zmierza...

- Wiesz, że Mahmed przelał ponad 100.000 euro ?

- To ładnie, pogadam z Jurgenem... na pewno coś wie...

Przy kolacji napomknęłam...

- Jurgen, twój szef dał sporo kasy na fundację...

- Razem z wszystkimi chłopakami, co tu byli, się złożyliśmy...

- Mahmed tu był i chłopaki ?

- Przyjechaliśmy na d**gi dzień... załatwiliśmy sprawy, oni pojechali, a ja zostałem... mam być z tobą i ci pomagać...

- A co załatwili... ?

Jego spojrzenie na Jolę, Renię i Wojtka przeraziło mnie...

Pierwszy raz zobaczyłam w jego oczach strach...

- Czy ktoś mi wytłumaczy, o co chodzi ?

- Nie Karolino, nie teraz, za jakiś czas... odpowiedział...

Jola i Renia wybiegły płacząc...

- Co tu się odpierdala.... ?

- Nic.

- Jak mi zaraz nie powiecie, to będę zła...

- I o to chodzi.... musisz wrócić do siebie, masz być starą Karoliną... jeszcze jest za wcześnie...

- Ale na co ?

- Na prawdę...

- A co ma prawda z tym wspólnego... ?

- Zaboli... proszę, za miesiąc, zapomnij, żyj, wracaj i wtedy pogadamy... i tak masz dużo na głowie...

- Ale nie odpuszczę...

- Sam powiem.

Niech im będzie, poczekam, mamy teraz przecież tyle czasu...

Rzuciłam się w wir pracy, naprawdę... musiałam zacząć więcej spać, bo były ...