MW-Ibiza Rozdzial 50 Dylemat oralny - Opowiadania Erotyczne

MW-Ibiza Rozdzial 50 Dylemat oralny

... masz kolegów!

- To nie byli żadni moi koledzy. Obcy ludzie.

- Naprawdę? Myślałam, że…

- Znów cię wkręcam? Nie tym razem.

- Och… - Nastrój dziewczyny zmienia się momentalnie.

- Te chuje chciały mnie przelecieć! Miałeś nosa.

- Jakbym miał nosa, to bym cię samej nie zostawił.

- I nie zostawiłeś, na szczęście. Wyśliznęłam im się, tam w wodzie i zaraz pobiegłam do tej rodzinki. Przeturlałam się jeszcze w piachu i zrobiłam obrażoną minę, gdy podeszli i próbowali mnie udobruchać. Nic nie zdziałali i w końcu sobie poszli. Masz ten olejek?

- E… No, mam. – Pocahontas zaskoczyła mnie nagłą zmianą tematu. – Ale wypadałoby zacząć od kąpieli… - Oglądam się na rodzinkę za naszymi plecami – ale może najpierw zejdźmy im z oczu.

- Czyżbyś też zamierzał nastawać na moją dziewiczą cześć?

- Jaką znowu cześć? Tak bezwstydnej dziewicy ze świecą szukać…

Nie kończę, Pocahontas zabija mnie śmiechem. Tyle dobrego, że całkiem jej przeszło.

- Świeca i dziewica to zły pomysł!

- Faktycznie.

- To będziesz nastawał, czy nie?

- Tym nie będę – macham do niej trzymanym w dłoni kutasem. Tyle mogę obiecać.

- Obiecanki-macanki – stwierdza Pocahontas za małą chwilę, gdy przyciskam sterczącego chuja ...

... do jej płaskiego brzuszka. Stoimy po pas w wodzie i wymywam właśnie resztki piasku z pomiędzy jej pośladków

- O, przepraszam! To, co masz w pupci, to moje ręce. Członek spoczywa na twym łonie i niczym ci nie zagraża.

Pocahontas chichocze, odsuwa się ode mnie. Stara się dostrzec coś w falującej wodzie.

- To mi nie wygląda na stan spoczynku. Ale sprawdzę.

- To ja sprawdzę, czy aby piasek nie dostał ci się do cipki.

Baraszkujemy w wodzie dłużej, niż to konieczne, ale krócej, niżbym chciał. Pocahontas płynie żabką, a ja ją podtrzymuję.

- Czy to profesjonalne? – Pyta dziewczyna. – Jak tata uczył mnie pływać, podpierał mnie za brzuszek, nie za cipkę.

- Kiedy to taki boski punkt podparcia… Chcesz teraz poskakać?

- A będziesz mnie dalej tak podpierał?

- Jasne!

- Tylko dobrze trzymaj, bo robię się tam śliska.

- Zauważyłem. Zajmę się tym, jak już wyjdziemy z wody.

Po paru skokach do wody z moim wsparciem i podparciem, coraz bardziej śliska Pocahontas zaczyna się do mnie łasić. Wkrótce namiętnie się liżemy.

I teraz sam już nie wiem, czego pragnę bardziej – kontynuować to lizanie i pieszczoty dłonią, czy dokończyć językiem na plaży. Hmmm… Taki oralny dylemat mam, może jej spytam?