Karolina. 31. - Opowiadania Erotyczne

Karolina. 31.

... pani... rzucił się policjant.

- Nie...? ...i mam pana też uznać za idiotę, jak pan mnie ?

- Panie kapitanie, proszę skończyć tę farsę... wychodzimy Pani Karolino...

Wstaliśmy., a ten nawet nie drgnął...

- Mam pytanie ostatnie... kiedy będziemy mogli zrobić pogrzeb ?

- Rodzina już się zgłosiła... jej brat wszystko załatwił... proszę się z nim kontaktować...

- Dziękuje za wiadomość...

Już wychodziliśmy... gdy usłyszeliśmy..

- Nie odpuszczę...

Cejrowski się cofnął...

- Jeśli to nękanie się nie skończy, to pójdzie skarga do ministerstwa... znam odpowiednich ludzi... żegnamy..

To mi się spodobało... najlepszą obrona jest atak..

- Znasz ludzi tak wysoko... ?

- Znam.

- Więc to dobrze, że jesteśmy razem...

- Karolino, ochłonęliśmy już... jak tak ma być, to tak będzie... nic nie mają...

- Bo nic nie było... to zrządzenie losu...

- Pięknie to ujęłaś.. ale ja myślę, że są tu odpowiedni ludzie na odpowiednim miejscu...

- O tak, Jurgen jest taką osobą...

- Mimo wszystko cieszę się, że jesteśmy przyjaciółmi...

- Nie, każdy kto mnie brał, należy do naszej rodziny... każdy...

- A dlaczego ?

- Tak mamy ustalone i każdy jest poniekąd chroniony... rozumiesz ?

- Teraz już tak..

Uśmiechnął się, ale o seksie nie było mowy... jednak Jurgen to jest Jurgen.

****************

Wracałam uśmiechnięta... do siebie... do mojego domu...

Tyle, że dzieciaki wskoczyły od razu na swoje tory... a ja błąkałam się po swoich ...

... pokojach, w których widziałam tylko nasze wspomnienia...

Zamykałam się w jego gabinecie...

Nie wspominałam jak mnie tu brali jego koledzy...

Piłam...

Jurgen siedział z Anią.

Często gdzieś wychodzili...

A nawet jak byliśmy razem, to każdy mówił o czymś innym, niż mnie interesowało...

A ja... sama... zawieszona między życiami... szukałam odpowiedzi...

Nawet do męża nie dzwoniłam... bo moje demony należą do mnie...

Po tygodniu. albo dwóch, pierwszy raz go zobaczyłam...

Tyle, że nie byłam w stanie się ruszyć...trochę za dużo poszło...

W następnym dniu wypiłam mniej...

Nie pokazał się..

Musiałam kombinować... ile trzeba wypić...

Aż się pokazał....

Niewyraźny... ale to był on...

Próbowałam zagadać... ale nie chciał odpowiedzieć..

Zrozumiałam , że nie może... ale może słyszy... ?

Więc zaczęłam rozmawiać...

Opowiadałam swoje życie... tłumaczyłam decyzje...

Czułam się lepiej... oczyszczona...

Chociaż na zdanie, że już nie jestem dobrą kobietą... to zniknął...

A to jest prawdą, nie jestem hipokrytką i umiem przyznać się do błędu... zaczynam być złą kobietą... ale tak musi być...

Jednego dnia dzieci stały wszystkie razem...

- Co jest brzące... ?

- Jesteś fajna mamusiu...

- Coś się słało ?

- Nie... tylko wujek Jurgen powiedział nam, że znowu rozmawiasz z tatusiem...

Aż się popłakałam...

- Chodźcie tutaj kochane... tak, widzę go... ale nie mówi... wiec nie wiem, czy jest mu dobrze, czy źle,... ale tak.. ...