Karolina. 31. - Opowiadania Erotyczne

Karolina. 31.

... Robercika, bo troszkę płakał... nie wiem, czy nie tęskni... ?

Jestem jego matką... ale wciąż jestem obca...

A ostatnie dni były ciężkie... jakby coś czuł..

Postanowiłam czuwać, niech śpi jak aniołek...

Była 3... albo 4... ciemno... gdy zobaczyłam ich...

Stali w rogu... dwie postacie... potem doszła trzecia...

A gdy jedna z nich zaczęła iść w naszą stronę dosłownie krzyknęłam...

- Co jest Karolina ?

- Nic Jolu.. miałem zły sen...

Przyszła...

- Wezmę go...

- Nie, muszę go bronić... chcą mi go zabrać...

- Kto ?

- Ona... oni...

- Karolina... co się dzieje !!!

- Nic... nic...

Szarpnęła mnie za ramię...

- Obudź się... słyszysz ... !!!

- Nie śpię... możesz zostać... ?

- Dobrze...

- Boję się...

***************

Ranek był jeszcze gorszy... obudziłam się o 11...

Małego nie było... cisza za ścianą...

Jak się zerwałam... czyżby już przyszli ???

Ale nie... dzieci oglądały bajeczki... a Jola robiła im picie...

- Jesteś...

- Źle spałam...

- Wiem.. masz za dużo na głowie..

- Nie, mam za dużo w głowie...

- Ktoś się dobijał na telefon...

Poszłam do siebie...

Osiem połączeń i 6 wiadomości...

Od męża Mariusza, Tomka... i Juli.

Najpierw Julia...

- Córcia, dopiero się obudziłam, miałam straszną noc...

- Mamusiu przyjedź prosimy... jest tak strasznie.... nic nie wiemy, nikt nic nie mówi...

- Dobrze, przyjadę... za godzinę będę..

Teraz do Tomka..

- Jestem...

- Co wy ...

... odpierdalacie ?

- My.. ?

- A kto ?

- My nic... to pomyłka...

Odłożyłam słuchawkę..

Do męża nie dzwonię.. nie mam nastroju.. i nerwy mam.

Jest sms...

Tomek.

- Tam gdzie ostatnio, za godzinę.

Odpisałam...

- Za dwie...

Przecież najpierw dzieci...

Zaczęło się... może powinnam się chociaż dowiedzieć... ?

Ok... dzwonię do Jurgena..

- Mamy spotkanie za dwie godziny, jadę do dzieci, dzwoniły...

- Nie powinnaś...

- Mam to w dupie... to moje dzieci... !!!

*************

Zabrałam ze sobą wszystkich, wszystkie moje dzieci będą nareszcie razem..

Jechałam cała w nerwach... ale tak szczęśliwa, jak nigdy...

Nareszcie... skończyło się...

Cały koszmar moich ostatnich lat...

Jurgen mnie wyzywał, ale teraz ja decyduję...

Brama była otwarta... a dzieci czekały na podjeździe...

Zaczęłam ryczeć jak idiotka... jacy duzi...

Mój Boże... NARESZCIE.

A jak zobaczyli nasze brzdące... to był tylko śmiech, płacz i uściski...

Każdy z każdym... jedynie Roberta trzymałam na ręku, za mały jeszcze...

Weszliśmy do środka...

Już było fajnie, ten sam dom,... wszystkie dzieci, dwie Jole i MY.

- Mamusiu , a kto to ?

- To mały Robercik... wasz brat...

Postawiłam go... a on podszedł do nich... bez strachu...

Tego widoku nie zapomnę do końca życia.,..

Stali i płakali...

Potem podeszli do niego, wzięli go za ręce i w sekundę poleciały wszystkie na górę.. do swoich pokoi... zabawek...

A my z Jolami nadal stałyśmy i ...