Burze i rytuały (VI) - Opowiadania Erotyczne

Burze i rytuały (VI)

... dokładnie, tak jak się obawiała. Ciemne cienie pod powiekami i potargane włosy dodawały jej lat. Weszła pod prysznic mając nadzieję, że przywróci jej nieco sił, bo jej wygląd nie pozostawał wielkich nadziei na poprawę, w najbliższym czasie.

Gdy opuściła prysznic z gęsią skórką na ciele, Adam zdążył się podnieść. Podszedł do niej i odgarnął mokre włosy z jej twarzy, po czym jego ciepłe palce prześlizgnęły się po policzku kobiety, ku szyi i sterczącym od lodowatej wody sutkom. Pochylił się i Anna poczuła ciepły oddech na piersi, a następnie mokry, gorący niemal język sunący ku lewej sutce.

– Przestań – powiedziała łagodnie – proszę. Nie mam teraz ochoty.

– Widzimy się później? – zapytał, wpatrując się w jej oczy.

– Może. Dzięki za wczoraj. Było… przyjemnie.

– Cieszę się.

– Ale popracuj nad tym masażem.

– Obiecuję – wyszczerzył się i odszedł w stronę łóżka.

Ubrali się niemal w milczeniu, traktując wczorajszą noc, za coś, co nie wymaga wielu słów.

– Jakie masz plany na dzisiaj?

– Pewnie poprowadzę kilka zajęć z konnej jazdy

– Dla kogo?

– Wczoraj przyjechała mała grupka.

– Grupka? Nie widziałam ich wczoraj?

– Od rana mieli zajęcia, także, jak wróciłaś, pewnie byli już ledwo żywi w pokojach. Moja matka preferuje intensywne treningi.

– Wygląda na dość surową – Adam wyraźnie zawahał się i uciekł wzrokiem, gdzieś na bok.

Przez chwilę Anna miała wrażenie, że dostrzegała nieznaczne drżenie dłoni chłopaka. „Dziwne”, pomyślała.

– Nie ...

... jest aż taka. Po prostu ma swoje zasady i jest dość… stanowcza – zawahał się – Lubi mieć nad wszystkim kontrolę.

– Nad tobą też? – spytała, dopiero po chwili uświadomiła sobie, że wkracza na grząski grunt.

Adam ukrył dłonie i zdawał się unikać kontaktu wzrokowego. Nerwowo potarł policzek i pokręcił głową. Cała reszta ciała wyraźnie potwierdzała domysły Anny. Chłopak nie nadawał się na pokerzystę.

– Skończymy później, zgoda? – zapytała wreszcie.

– Mhm.

Wyszli z pokoju w milczeniu. Dzisiejszy poranek wskazywał na kolejny parny dzień, jednak na horyzoncie zaczęły rysować się ciemne chmury. Wyjeżdżając z parkingu, dostrzegła kilkoro jeźdźców przewodzonych przez Elizę.

Biurko Marka, będące w zasadzie jedynym płaskim kawałkiem przestrzeni w komisariacie pokrywały sterty zdjęć i dokumentów. Dowodów było mało, poszlaki prowadziły donikąd. Na wydrukowanej mapie tereny, ktoś zakreślił kilka dużych okręgów w miejscach, które udało się przeszukać, czarne punkty oznaczały kolejne przesłuchane osoby i przeszukane domostwa. Anna stała nad pokreśloną płachtą papiery, ściskając w dłoniach kubek z napisem „Dla najlepszego ojca”, pożyczonym od Marka. Rozpuszczalna kawa drażniła nieprzyjemnie kubki smakowe, ale była wszystkim, na co mogła obecnie liczyć.

– Przepytałem wczoraj pracowników stacji benzynowych oraz mieszkańców tych kilku domów, które były najbliżej.

– I co? Masz coś? Monitoring?

– Nic, a monitoring jest w naprawie. Działa tylko kamera w środku, a i ona nie ...