Karolina i Robert. 10 - Opowiadania Erotyczne

Karolina i Robert. 10

... kółku był mocno zmęczony... tylko kiwnął...

Serce waliło mi jak szalone....

Zauważył...

- Martwisz się o niego ... ?

- Jak cholera...

- Zaraz skończą... nie kontrolujesz... ale mają super czas... dlatego są zmęczeni... brat jest tuż za twoim...

To akurat wiem, ale mimo wszystko...

Ostatnia godzina to męczarnia... żona Marka wróciła...

- Już kończą ?

- Twój jest 30 min za moim, może jeszcze 10 minut...

- Ok, tak jak zawsze... twój lepiej jeździ na rowerze... chociaż ostatnio było tylko 15 minut...

Jest... biegnie... o ... uśmiechnięty... kiwa i jeszcze dociska...

Czas 11 godzin i 3 minuty...

Ale jest szczęśliwy... Anglik też wita brata... jest za moim z 30 sekund... i co... kto jest mocniejszy... ?

Objęłam go i wycałowałam...

- Jak się czujesz... ?

- Zajebiście... mam 934 miejsce... ale czad...zobacz jaki piękny medal...

I wtedy zrobił coś zupełnie nieoczekiwanego... podszedł do brata mojego kochanka i zaczęli sobie gratulować...

- To mój nowy przyjaciel... razem jechaliśmy na rowerach i się dopingowaliśmy... a na biegu poznaliśmy jak starzy sportowcy...

Mój kochanek prawie padł, ja to samo... ale podeszłam i pogratulowałam... cholera ... ta sama twarz... ale dziwne uczucie... i jego ręka... stanowczo za długo trzymała moją...

Oczywiście zmęczony... ale te oczy... tak wpatrzone we mnie...

Ten oczywiście od razu z bratem do nas... jak do starych...

- Które ?

- 934

- Ja 953... poniżej tysiąca... ...

... super...

- Moja życiówka... zawoła Robert... dzięki za doping...

- Ty też mnie ciągnąłeś...

- Omówimy się jutro na drinka i pogadamy, ok ?

- Super... John daj panu nr telefonu...

A Robert do mnie...

- Kochanie zapisz od Pana telefon...

- Już Pani podaję...

Zaczęłam się śmiać... leciutko.. ale widziałam twarz Johna... ledwo się krył...

Nie chciałam, a jednak los jak zwykle pląta figle... czemu nadal się dziwię... ?

- A Marek ?

- Jeszcze biegnie, jest pół kółka za nami...

Podeszliśmy do żony Marka...

- Dobrze mu idzie... zaraz będzie...

- Tobie poszło dobrze... gratuluję...

- Dziękuje, miałem małe psychiczne wspomaganie od kolegi... i od mojej żony...

- Ode mnie ?

- Oczywiście, potem ci wytłumaczę...

Poczekaliśmy na Marka, dobiegł mocno zmęczony... miejsce 1076, też dobrze... ale nie to, co Robert...

Gdy się ogarnęli poszli na jedzenie...

- A jednak zapisałaś nr telefonu... ciekawe co ?

- Tak, zdecydowanie dziwny zbieg okoliczności... ale jestem do tego już przyzwyczajona...

- To znaczy...

- Za dużo tu gadać... jak mogły spleść się nasze losy, ich losy, jakie istnieje prawdopodobieństwo, no jakie ?

- Żadne, prawie... na tyle ludzi... ?

- No właśnie ale, posłuchaj, jak się wygadasz, nawet bratu, to urwę ci jaja..

- No co ty.... nigdy niczego nie powiem...

- Ja będę musiała, ale w swoim czasie... jak wyjedziemy...

- Powiesz mu ?

- Oczywiście, jesteśmy małżeństwem, które nie ma tajemnic przed sobą...

- ...