Czas na miłość. Teraz! cz 26 - Opowiadania Erotyczne

Czas na miłość. Teraz! cz 26

... tyłem do fotografa, a ten kiwa głową z aprobatą. Idą do nas razem… Jestem w szoku!

- Ale tylko tyłem? – upewnia się Adam i puszcza do mnie "oczko”. Fotograf podnosi dłoń, jak do przysięgi.

Adam stoi wyłem do obiektywu boso, w samych dżinsach. Ma mokre włosy. My jakby uwieszone na jego ramionach… On pozostaje w swojej pozie, tylko asystent wsuwa mu kolorową apaszkę do tylnej kieszeni dżinsów, my podrygujemy w tańcu trzymając go za ręce… teraz kolej na nasze wspólne zdjęcie… stajemy naprzeciw siebie, ale tak, że Adam mnie nie zasłania i obejmuje w pasie prawą ręką, jakby nie pozwalał się wyminąć… Jeszcze kilka innych ujęć…

- Jak Cię namówił? – pytam kiedy wracamy wieczorem do hotelu – wcześniej nawet nie chciałes o tym słyszeć.

- Sam nie wiem… - zastanawia się – wydał mi się sympatyczny, a jednocześnie profesjonalny. I powiedział, że właściwie to będę wieszakiem… - dodaje ze śmiechem – nie do rozpoznania!

- Akurat! – chichoczę – Ja bym Twój tyłek poznała wszędzie!

- A ja Twój!

Przekomarzamy się prawie całą drogę.

- Muszę napisać list – rozsiadam się przy biurku – postanowiłam napisać do Moniki. Przecież jak będą wysyłać zdjęcia, to mogą dołożyć kopertę z jej nazwiskiem. Już pytałam fotografa i on się zgodził.

- Super! A co jej napiszesz? – Adam zerka na mnie znad książki.

- Wszystko – uśmiecham się tajemniczo – że już wiem, że kocham Adama i chcę z nim być…

Patrzy na mnie jakoś dziwnie. Jeszcze kilka miesięcy temu bałabym się, że wywołam u ...

... niego popłoch takim stwierdzeniem… Teraz po prostu przygląda mi się bardzo uważnie.

- Pisz… - mówi wreszcie i wraca do czytania. Tylko od czasu do czasu delikatnie się uśmiecha do swoich myśli.

---

- Adam, okropnie się denerwuję… – łapie go za rękę, kiedy mamy już wejść do klatki schodowej pięknego białego budynku, gdzie mieszka jego mama.

- No przestań – nachyla się do moich ust i delikatnie je muska – przecież ją widziałaś! Jest fajna, lubi Cię…

Na pewno mówi tak, żeby mnie podbudować. Wcale jej o mnie nie opowiadał! Dobrze go znam! Idę za nim po schodach, ale nogi mam, jak z waty…

- Cześć! – w drzwiach na pierwszym piętrze ukazuje mi się znajoma twarz – jak dobrze, że już jesteście – cofa się i wpuszcza nas do obszernego holu.

- Mamo, poznaj Olę – Adam cmoka ją szybko w policzek i ogarnia mnie ramieniem, jakby chciał dodać otuchy.

- Dzień dobry – staram się, żeby to zabrzmiało sympatycznie.

- Witaj – podaje mi dłoń i… muska mój policzek – właściwie, to już prawie Cię znam! Moja mama jest Tobą zauroczona!

- Naprawdę? – mrugam zaskoczona. No tak, babcia Kasia… - bardzo mi miło, że pani tak mówi…

- Słuchaj, jeśli Ci to nie sprawi różnicy, to Barbara, albo Basia – już wiem po kim Adam ma taki piękny uśmiech – czuję jak od "pani” przybywa mi zmarszczek…

Jakoś nie mogę się dalej bać tej wesołej i bezpośredniej kobiety. Nawet gdybym chciała. Poza tym ma na sobie dżinsy i lekko pogniecioną lnianą koszulę, a nie elegancki kostium. Wyglądałaby ...