Mea Culpa - Opowiadania Erotyczne

Mea Culpa

... wysyczała, robiąc chwilę przerwy i łapczywie liżąc jądra.

Skoro tego chcesz... – Myśl sama wpadła mu do głowy. Był już naprawdę blisko orgazmu, w głowie dudniło mu, a w lędźwiach czuł coraz mocniejsze napięcie.

– Mhmmmm!!! – Pisnęła z bólu, kiedy chwycił ją za włosy, owijając je sobie wokół dłoni oraz nadgarstków. Wiedział, że jeszcze kilka ruchów i wystrzeli.

– Zaraz skończę – ostrzegł drżącym głosem.

– Na to czekam – jęknęła i wpakowała sobie nabrzmiałego kutasa wprost do gardła. Ruszała jeszcze chwilę szybko głową, krztusząc się, kiedy Krystian jęknął, zesztywniał, a potem krzyknął i spuścił się, drżąc.

Orgazm był intensywny i mocny, przed oczami migotały mu ciemne plamy, a nogi drżały, jak w febrze.

– O kurwa... – Ciężko dysząc szepnął i spojrzał w dół. Daria poruszała powoli głową, mając zamknięte oczy i wciąż trzymając jego spermę w ustach. Białawy, cienki strumyczek nasienia wypływał kącikiem ust i kapał powoli po brodzie na żółtą bluzkę, tworząc na niej coraz większą plamę. Podniosła powieki, powoli wysunęła członka z ust i połknęła wszystko, co trzymała w buzi, patrząc mu w oczy i zbierając jednocześnie cienkie nitki spermy z brody i t–shirta.

Wstała i z lubieżnym uśmiechem, oblizała palce. Krystian wpatrywał się w nią przez chwilę, po czym zapiął rozporek i chwycił walizkę.

– Co ty robisz?! – Błyskawicznie przestała się uśmiechać.

– Jak to co, nie widać? – odparł chrypiącym i drżącym od orgazmu głosem.

– Ty skurwysynu!!! – W ...

... przedpokoju rozległ się plask uderzenia dłonią w twarz – Wykorzystałeś mnie, a teraz uciekasz jak szczur?!

– Zrobiłem to, co ty wielokrotnie robiłaś ze mną w ciągu ostatnich lat! – wykrzyczał, wpatrując się w nią nieruchomo. Policzek piekł go od uderzenia, ale nie dał po sobie poznać, że zrobiło to na nim jakiekolwiek wrażenie – I mam nadzieję, że poczułaś to, co wielokrotnie odczuwałem w trakcie naszego małżeństwa! – Otworzył drzwi, wiedząc, że awantura na pewno była słyszana przez większość sąsiadów. A na sto procent przez tą stetryczałą dewotę z naprzeciwka. – Pojadę dzisiaj po Franka. To koniec, daj mi spokój. – Ruszył w kierunku windy, nie oglądając się za siebie. Czuł jej świdrujące spojrzenie w plecach, które, gdyby mogło, przepaliłoby dziurę na wylot.

Milczała, dopóki winda nie ruszyła na dół, po czym zamknęła drzwi do mieszkania, oparła się o nie, powoli zjechała na podłogę i zaczęła płakać.

– Prosiłam cię, żebyś zostawił mnie w spokoju. – Weronika odebrała po kilku sygnałach.

– Spotkaj się ze mną. Chcę porozmawiać.

– Ale ja nie chcę z tobą rozmawiać, Krystian. – W jej głosie pobrzmiewało zdenerwowanie – Nie mam ci nic do powiedzenia.

– Wera, proszę cię...

– Nie nazywaj mnie tak – przerwała mu – przestałam być dla ciebie Werą, kiedy mnie zostawiłeś, dupku. Żegnam. – Telefon zamilkł.

--------

Trzęsącymi się dłońmi odłożyła telefon na biurko i potarła skronie. Kiedy smartfon zadzwonił ponownie po kilku sekundach, podskoczyła jak oparzona.

– Wszystko ...