Mea Culpa - Opowiadania Erotyczne

Mea Culpa

... ciemności, jaką widział w nich tuż po wypadku i pogrzebie.

– Chcę się kochać, rozbieraj się. – Ściągnęła sweter, a on spostrzegł, że nie ma pod nim nic poza prześwitującym lekko biustonoszem. Poczuł lekkie drgnięcie, którego nie odczuwał od chwili, gdy kochał się z nią po raz ostatni, ponad pół roku temu.

– Muszę iść pod prysznic, capię jak po pracy w polu. – Zaśmiał się z jej bezpośredniości, czując rosnącą erekcję. – Poza tym, no – Patrzyła na niego pytająco – nie robiliśmy tego bardzo długo, wyszedłem z wprawy.

– Przestań, przecież to nie wyścigi albo sport na punkty – Wzięła go za policzki w dłonie i pocałowała w nos – chodź, wyszoruję ci plecy, a ty w nagrodę mnie przelecisz – Zaśmiała się prowokująco – to co, panie Krawczyk?

– Szykuj się, Dawidowicz. Uprzedzam, że naprawdę jestem wyposzczony.

– No to będzie krótka piłka, cztery ruchy, worek suchy – westchnęła z udawanym zmartwieniem. – Kto ostatni w wannie, ten dupa wołowa. – Śmiejąc się, uciekła do łazienki. Krystian powiedział tylko pod nosem „baby” i ruszył wolnym krokiem w kierunku swojej kobiety.

Jedynej, jaką naprawdę kochał w życiu.

Wreszcie wina, jaką w sobie nosił, powoli ustępowała, jak powietrze, wypuszczane z przekłutego balonu. Bardzo powoli.

– Zasnąłeś? – Dobiegł go jej prowokujący głos i dźwięk wlewanej do wanny wody. – Dupo wołowa?

– Poczekaj, ty cholero – odkrzyknął – zaraz przekonasz się, co ta dupa wołowa potrafi. – Rozbierając się i rzucając ciuchy na podłogę, wszedł do łazienki.

I do niej.

Do swojej Wery.

Koniec.