Mea Culpa - Opowiadania Erotyczne

Mea Culpa

... pocałowała raz jeszcze. – Kocham cię. – Odwróciła się i nacisnęła klamkę.

– I ja ciebie kocham – powiedział po chwili na głos, nie będąc pewien, czy usłyszała go, wychodząc.

Wychodząc z klatki schodowej, wybrała jego numer. Cipka przyjemnie pulsowała ciepłem i bólem, przypominając o nachalnych i wdzierających się w nią palcach, ustach i członku. Zresztą do tej pory miała w sobie jego nasienie. Nie poszła pod prysznic po tym, jak kochali się po raz ostatni.

Zanim smartfon zaczął dzwonić, zmieniła zdanie i postanowiła zatelefonować do wspólniczki.

– Gdzie ty jesteś? – Beata odebrała po jednym sygnale.

– Słuchaj mnie, nie mamy czasu. – Przeszła od razu do rzeczy. – Po twoim pytaniu wnioskuję, że Rafał nie dzwonił do ciebie?

– Nie? – odpowiedział zdziwiony głos po drugiej stronie.

– To dobrze – odetchnęła z ulgą – jakby coś, to zapiłyśmy i spałam w twoim mieszkaniu, okej?

Zaległa cisza.

– W co ty mnie pakujesz, co?

– Nie pytaj, proszę. Zrób to dla mnie. – Odpaliła silnik i ruszyła z piskiem opon. – Będę za kwadrans w biurze.

– Co się dzieje? – Jak tylko usłyszała kroki Weroniki, Beata zerwała się zza biurka. – O kurwa – Kiedy zobaczyła sukienkę, twarz z rozmazanym makijażem i włosy w nieładzie wszystko zaczęło do siebie pasować. – Ile lat się znamy? Piętnaście?

– Coś koło tego.

– Z kim się pieprzyłaś? Chcesz, żebym okłamywała twojego męża? Co ty robisz? Kto to? – Pytania padały z częstotliwością karabinu maszynowego.

Weronika wpatrywała ...

... się w nią bez słowa.

– Zamierzasz mi powiedzieć?

– To Krystian. – Słowa zawisły w powietrzu niczym burza gradowa.

– Krystian? TEN Krystian?! O ja pierdolę... – Beacie opadła szczęka. – Czy ciebie całkowicie pojebało? Możesz mieć większość facetów w tym mieście, wyglądasz jak milion dolców, masz kasę i styl, potrafisz się zachować jak królowa, mężczyźni zaczepiają cię na ulicy, co mnie zdarza się od wielkiego dzwonu, mimo że nie narzekam na urodę. A ty pieprzysz się ze swoim eks, po rozstaniu z którym prawie wpadłaś w depresję? Już nie pamiętasz, jak przeżywałaś to, że odszedł? Przecież masz męża i córkę! – Wspólniczka coraz bardziej podnosiła głos. – On ma żonę?

– Ma. I syna, siedmioletniego.

– Kurwa mać, kobieto, czy ty myślisz?! – Wściekła Beata stała nad nią niczym belfer nad nieukiem.

Weronika patrzyła na nią bez słowa.

– No co się tak patrzysz?

– Dobrze wiesz, co przeżywam w małżeństwie. – Łzy zaczęły płynąć po twarzy Moczulskiej. – Rafał jest straszny, w ogóle na mnie nie zwraca uwagi. Nie jestem mu do niczego potrzebna poza pieprzeniem.

– A Krystian to cholerny rycerz na białym koniu, który uratuje cię od złego króla, co?! – Szydziła z niej Krysińska. – Jezu – Złapała się za głowę – to jakiś obłęd!

– Spotkałam Krystiana tydzień temu w Reducie, przez czysty przypadek. – Oczy Weroniki spoczęły na zdjęciu córki, stojącym na biurku – Nie chciałam go, chciałam, żeby dał mi spokój, ale to – Zaczęła płakać – to jest silniejsze ode mnie. Napisał do ...