Za grzechy naszych ojców - Opowiadania Erotyczne

Za grzechy naszych ojców

... kobiecie do rozsądku, ale ta nadal tkwiła w amoku.

Patrzyła się uparcie w jeden punkt otwartej księgi, której stronice zaczęły po chwili zdobić krwiste kropki.

Tania nie wiedziała, co stało się dalej. Słyszała czyjś krzyk, jakieś przekleństwo nad uchem. Coś o przepowiedni, która przecież nie powinna być warta funta kłaków, bo w Imperium wróżbiarstwo miało jeszcze gorszą opinię niż magia.

Nie czuła ognia, który ją strawił. Za to czułą dłoń na policzku, palce, powoli masujące jej gardło, szepczące coś do ucha. Skubnięcie ust na szyi z jednej czy drugiej strony. Słowa, które sączyły się do głowy, brzmiały nienaturalnie, choć ton wydawał się znajomy.

Nie wie, gdzie jest. Czuje przeraźliwe zimno, ale jeszcze bardziej czuje szarość, choć nigdy nie sądziła, że można fizycznie odczuwać kolory. Nie znajduje jednak lepszego określenia, dla tej mieszaniny czerni i bieli, która zdaje się ją pochłaniać. W tym czasie marznie i marznie, nie mogąc odnaleźć się w obcym miejscu. Nieraz widzi ściany, nieraz widzi przepaście. Błądzi, a może bardziej śni.

Krąży za ostatnimi słowami Carmen, że nieraz cierpimy za grzechy naszych ojców. A czasem musimy za nie odpowiedzieć.

Tania nie rozumie, ale chyba nie musi, bo z nagła widzi światło, a potem widzi kolory i czuje się otoczona najprawdziwszym szczęściem pośród wszystkich ziem Starych Krain.