Klin - Opowiadania Erotyczne

Klin

... że przedstawienie dobiegło końca. O tym, że dziewczyny też mogą mieć jakąś strategię, Darek go nie uprzedził.

— Bezpośrednia jesteś. — Zyskał sekundę, żeby się zastanowić nad odpowiedzią, ale jedyne, co mu przyszło do głowy, to to, że jak takich pytań będzie więcej, bez robienia notatek nie zapamięta wszystkich odpowiedzi. — Jedną, w gimnazjum. — Adept duszpasterstwa skłamał ponownie.

— Musimy być ostrożne z takimi podrywaczami.

—Żebyś wiedziała, jacy z nas podrywacze. — Piotrek spróbował się zaśmiać.

— A ty z iloma chodziłeś?

— Też z jedną. — Trzecie kłamstwo przychodzi najłatwiej. Święty Piotr Apostoł jest tego najlepszym przykładem. Piotrek ugryzł się w język za karę za to bluźnierstwo popełnione myślą.

— Jak miała na imię?

— Magda. — Nie mógł podać prawdziwego imienia. Nawet jeśli Justyna Grążel nigdy nie była jego dziewczyną, od niej się wszystko zaczęło. A teraz szedł ramię w ramię z drugą Justyną. Nawet nieco podobną do tamtej. Nie, gdyby powiedział: Justyna, zaraz wygadałby całą prawdę.

— I co się stało?

— Nic. Poszła do innego liceum i ma teraz innego chłopaka. A ty, Justysiu? Z iloma chodziłaś? — W końcu udało mu się odwrócić role. Spowiednik ma słuchać, dziewczyna spowiadać.

Justyna uśmiechnęła się od ucha do ucha i odpowiedziała głośno i pewnie, jakby odpowiedź nie mogła być inną:

— Z żadnym. Aga też jeszcze z nikim nie była... A jakbym wtedy ubrała się tak jak dzisiaj, to byś zwrócił na mnie uwagę?

Licealista przystanął znowu. ...

... Głośno przełknął ślinę i przystąpił do studiowania ubioru.

— Jakbyś wtedy miała na sobie dokładnie tę niebieską spódniczkę do połowy uda — Musiał improwizować. W szkolnym teatrze przyswoił sobie taktykę przetrwania na scenie: kiedy zapomniałeś tekstu, mów cokolwiek, byle długo. Stosując tę zasadę, zaczął więc wymieniać kolejne elementy garderoby. — Jakbyś miała tę samą różową koszulę z krótkim rękawem, co dzisiaj, ten sam biały staniczek i te same spinki we włosach, z tymi samymi motylami, i gdybyś włosy związała w taki sam kucyk i na szyję założyła ten sam złoty łańcuszek...

— Nie patrz tutaj! — cicho krzyknęła Justyna. Bez złości. Tylko dlatego, że tak wypada. Zakryła ręką dekolt. Poprawiła koszulę, żeby ramiączko stanika już nie wystawało.

— A byłaś ubrana inaczej? — Dopiero zadawszy pytanie, kleryk uświadomił sobie, jaką popełnił gafę.

Tymczasem Darek z Agnieszką znikali właśnie za zakrętem alejki.

— Ale ślepy byłem! — Nie czekając ani sekundy na odpowiedź dziewczyny, Piotrek uderzył w najwyższy ton samokrytyki. — Nie wiem, jak możesz zadawać się z takim głupkiem.

Następnie chwycił Justynę za nadgarstek. Szarpnął lekko, drugą ręką wskazując na zakręt alejki, gdzie nie było już widać Darka i Agnieszki.

Justyna zaniosła się śmiechem.

— Przepraszam, Piotrek. Nie wiem, skąd ta głupawka. — Pewnie przez dotyk. Bywa, że jak się zetkną naładowane ciała, choćby koniuszkami palców, to przepłynie strumień elektronów, wywołując głupawkę albo jakiś inny odruch ...