Wspomnienia z dziecinstwa - Dorastanie cz.2 - Opowiadania Erotyczne

Wspomnienia z dziecinstwa - Dorastanie cz.2

... chwili.

- Mogłem – powiedziałem cicho.

- Więc dlaczego? Dlaczego tego nie zrobiłeś?? Dlaczego???

Staliśmy w ciszy jakiś czas.

Sylwia złapała za klamkę i zamknęła między nami drzwi.

Wiedziałem że to koniec.

Mój świat zaczął się walić nie jak domek z kart. Jak ogromna budowla z kostek domina. Każda część waliła o podłoże rozsypując się na jeszcze mniejsze kawałki. Mózg zaczął dziwnie pracować. Pokazywał mi obrazy z przeszłości bez ładu i składu. Widziałem śmiejącą się Sylwię, za chwilę Marzenę jak obserwowała nas w lusterku, znowu Sylwię opalającą się nago, nagle znalazłem się pod wodą na basenie i całowałem się z nią, a w głowie kołatało mi się jej ostatnie pytanie.

DLACZEGO?

Usłyszałem w głowie jakieś trąbienie, coraz głośniejsze i głośniejsze.

Dlaczego? Znowu trąbienie.

Znowu uśmiechnięta Sylwia. Dlaczego?

Potrzęsłem głową. Nic nie rozumiałem. Ktoś mnie popchnął.

Stałem na środku ulicy. Przede mną stała ciężarówka i trąbiła co chwila.

- Dlaczego stoisz na ulicy? Chcesz żebym Cię zabił??

- Wariat – dodał kierowca, ominął mnie i pojechał.

Jacyś ludzie zebrali się i patrzyli na mnie.

- No właśnie Dlaczego?? – zapytałem ich.

Nie wiedziałem, czy to sen czy jawa.

Świat zawirował.

- Halo! Słyszysz mnie? Dobrze się czujesz?

Zobaczyłem drabinkę od basenu i zgrabne nogi.

„Boże, przecież tak poznałem Sylwię, cofnąłem się w czasie? Czy to możliwe?

- Spoko, nic mi nie jest, zawsze tak skaczę - odpowiedziałem dokładnie jak ...

... wtedy.

- O czym on mówi? – pytały obce twarze.

Ktoś pociągnął mnie za ręce. Sylwia?

Uśmiechała się do mnie w wodzie i zanurkowała. Zrobiłem to samo. Usiedliśmy na dnie i całowaliśmy się długo i namiętnie. Nie chciałem wypływać. Chciałem tam zostać z nią na zawsze.

Czyjeś ręce mnie złapały. Poczułem ukłucie. Miałem igłę ze strzykawką wbitą w ramię. Paranoja. Znowu jakieś twarze pochylone nade mną, jak w tym koszmarnym śnie.

- Zostawcie mnie! Was nie ma!

- Kim jesteś? – zapytała obca twarz.

- Jestem Nikim!

Zacząłem się śmiać jak wariat.

- Nie jestem nic wart. Zawiodłem Ją.

- Dlaczego? – znowu ta potworna obca twarz.

Zachichotałem.

No? Dlaczego? – zapytałem.

Znowu ukłucie.

Jestem na basenie. Płyniemy z Sylwią pod wodą. Ależ szybko płynie. Jest coraz dalej i dalej, nigdy jej nie dogonię. Im mocniej machałem rękami, tym wolniej płynąłem.

- Sylwia! Zaczekaj!

Jesteśmy u niej w łazience. Stoimy nadzy przed lustrem. Pokazuje na coś za mną. Odwracam się, a tam jej odbicie pokazuje na coś za mną, znowu się odwracam i znowu, i znowu i tak bez końca.

- Kim jesteś? Jak się Pan nazywa?

- Jestem Nikim. Zostawcie mnie. Was nie ma.

Znowu ukłucie.

Wpadłem do wody. Powoli opadałem na dno. Robiło się coraz ciemniej i ciemniej, aż zabrała mnie czarna otchłań.

Obudziłem się.

Nie miałem pojęcia gdzie jestem. Koło mnie siedziała mama. Była zapłakana.

- Mamo?

- Synku poznajesz mnie? Co ci się stało?

- Sylwia mnie rzuciła.

- ...