Wspomnienia z dziecinstwa - Dorastanie cz.5 - Opowiadania Erotyczne

Wspomnienia z dziecinstwa - Dorastanie cz.5

... Krzyś – przedstawiła go dziewczyna.

- Mówiłem, żebyś mnie tak nie nazywała! – powiedział szybko – jestem Krzysiek.

Wyciągnął do mnie dłoń na powitanie.

- Chodź, czekamy na ciebie – dodał patrząc na siostrę i pobiegł z powrotem.

- Muszę iść. Fajnie się z tobą rozmawiało – powiedziała Ola.

Stała jeszcze przez chwilę, jakby na coś czekając.

- To cześć – rzuciła i odwracając się zaczęła odchodzić.

Podobała mi się i chciałem się z nią jeszcze spotkać, ale jakaś wewnętrzna siła powstrzymywała mnie. Jakby nie chciała, żebym mocniej się z kimś wiązał.

Stałem niezdecydowany.

- Olu!

- Tak? – natychmiast się odwróciła, a na jej twarzy pojawiła się radość.

- Pojutrze w Domu Kultury jest przegląd młodych talentów, chcesz przyjść?

- O której?

- Zaczyna się o piętnastej.

- Dobra.

- Fajnie, będę czekał przed wejściem.

- To do zobaczenia – uśmiechnęła się i zniknęła w tłumie.

Tak oto skończyła się moja wielka miłość do Sylwii. Wiem, że mieszka do dziś we Włoszech. Spotykam sporadycznie Marzenę. Pewnego razu pokazała mi zdjęcie Sylwii, jej męża i ich uroczych dzieci. Byli na plaży, uśmiechnięci, szczęśliwi. Zapytałem jej ciotki, czy pytała ...

... kiedykolwiek o mnie. Powiedziała, że nigdy. Zrobiło mi się trochę smutno, ale pomyślałem, że to chyba dobrze. Zostawiła przeszłość i żyła dniem dzisiejszym.

- Ale nie myśl, że o tobie zapomniała.

- Jak to?

- Widzisz tego małego chłopca? – jeszcze raz pokazała mi zdjęcie – nosi twoje imię.

A więc jednak pamiętała.

Pożegnałem się z Marzeną i poszedłem do domu. Wchodząc do mieszkania, pomyślałem, że Sylwia powinna być teraz moją żoną, tutaj, z naszymi dziećmi. Wyobraziłem sobie gwar rodzinny. Usłyszałem śmiech i zabawy małych rozrabiaków. Zobaczyłem Sylwię witającą mnie uśmiechem, jak wracałem z pracy. Całowałbym ją codziennie, na powitanie i pożegnanie. Przytulałbym ją, patrząc jak rosną nasze pociechy. I codziennie mówiłbym, jak bardzo ją kocham.

Ale rozglądając się w ciszy po pustym pokoju, w głowie kołatały mi się słowa Ryśka Riedla z jednej jego piosenki, „Że najgorzej w życiu to samotnym być”…

Ps. Tak jak pisałem wcześniej, nie wszystkie wspomnienia z partnerkami mam przyjemne. I raczej nie są one odpowiednie na tą stronę, ale chciałem opisać do końca moje przeżycia. Piszcie w komentarzach, czy mają się takie pojawiać, jeśli nie, będę starał się je pomijać.