Wspomnienia z dziecinstwa - Dorastanie cz.5 - Opowiadania Erotyczne

Wspomnienia z dziecinstwa - Dorastanie cz.5

... naciskaj. Jeśli będziesz coś robił na siłę, to z czasem to pogorszy sprawę. Ona potrzebuje dużo wsparcia. To jedyne, co teraz możesz jej dać.

Spotykałem się z Sylwią sporadycznie.

Prawie nic nie mówiła, więc ja mówiłem za dwoje. Opowiadałem jej głupoty, próbowałem rozśmieszyć, chciałem zainteresować nowymi piłkarzami. Uśmiechała się, ale jakby z musu, odpowiadała krótko, nie rozwijała tematu, nie miała własnego zdania.

Pewnego dnia siedzieliśmy u niej w pokoju. Milczeliśmy, każde patrzyło w inna stronę.

- Nie mogę dłużej – powiedziała Sylwia, patrząc przed siebie.

Spojrzałem na nią. Czułem, że kiedyś padną te słowa.

- Może się jakoś ułoży – nie chciałem dać za wygraną.

- Nie rozumiesz, że widząc ciebie, widzę tamten koszmar? Gdy przychodzisz, powraca wspomnienie, którego chcę się pozbyć! Nie wiem dlaczego tak jest! Może dlatego, że tam byłeś!

Nie wiedziałem co powiedzieć.

- Wiesz, że nam się nie uda, prawda? – zapytała smutno po chwili.

Spojrzała na mnie wilgotnymi oczami, pociągając nosem.

Chciałem zaprzeczyć, powiedzieć, że będzie dobrze, ale w sercu, w głębi duszy, w najdalszych zakamarkach umysłu, wiedziałem, że ma rację.

Pokiwałem głową twierdząco, a po policzkach spłynęły mi dwie duże łzy. Próbowałem się opanować, ale to było silniejsze ode mnie.

- Wyjeżdżam do Włoch, na stałe – powiedziała drżącym głosem.

- Czy to na pewno najlepsze wyjście?

- Tak. Już się zdecydowałam.

-… Dobrze. Przyjadę cię odprowadzić.

- Nie. To ...

... jest nasze pożegnanie.

Nie patrzyła na mnie.

- Idź już, proszę. Nie rań mnie. Tak ciężko jest mi to wszystko znieść.

Wstałem i powoli skierowałem się w stronę drzwi. W progu odwróciłem się, chcąc ostatni raz spojrzeć na istotkę, która tak wiele znaczyła w moim życiu. Patrzyła na mnie. Po chwili zerwała się i podbiegła. Złapała mnie za szyję i pocałowała w usta.

Wierzcie lub nie, ale smak tego pocałunku pamiętam do dzisiaj. Smak miłości, cierpienia, nadziei, tęsknoty, smak wszystkiego czego razem doświadczyliśmy.

- Nie smuć się! Żyj pełnią życia! Zapomnij o mnie! – mówiła przytulając się do mnie – Jeśli się szuka, to w końcu każdy odnajduje szczęście! Kochaj życie!

Odsunęła się ode mnie i zamknęła między nami drzwi.

Już raz to kiedyś zrobiła, ale z innego powodu. Tylko że ból był taki sam.

Pewnie wielu z Was doświadczyło, jak życie potrafi być okrutne.

Zszedłem na dół i pożegnałem się z Marzeną. Pierwszy raz nie wiedziała co powiedzieć. Uściskała mnie jak brata lub syna.

W domu powiedziałem mamie o rozstaniu. Była smutna, ale chyba domyślała się wcześniej, jak to się skończy.

Sylwia wyjechała nie kontaktując się już ze mną. Jak się czułem po jej wyjeździe?

W ogóle nic nie czułem.

Po jakimś czasie zadzwoniła Marzena i powiedziała, że u Sylwii już wszystko w porządku. Rozpoczęła nowe życie i zostawiła przeszłość za sobą.

To była świetna wiadomość, ale czy mi pomogła?

Nic a nic.

Byłem pusty w środku. Pustka w głowie i ogromna pustka w ...