Niespodziewany gość - Opowiadania Erotyczne

Niespodziewany gość

... za rękę, tuż poniżej łokcia i delikatnie, bardzo powoli zaczął zsuwać rękawiczkę.

- I jak? – zapytał.

- Bardzo boli. – Jęknęła.

- Zostawmy to. Jesteś samochodem, czy przyszłaś na piechotę?

- Samochodem. Zaparkowałam niedaleko stąd, szłam do kiosku po zapałki.

- Zawiozę cię do szpitala. – Podjął błyskawicznie decyzję. – Daj mi kluczyki.

- Nie możesz, nie mogę cię o to prosić – poprawiła się i zaoponowała słabo – poradzę sobie.

- Bzdura, kluczyki. – Wyciągnął dłoń.

- Są w torebce, na wierzchu – Opuściła zrezygnowana głowę i ponownie jęknęła.

- Idziemy – Po chwili poszukiwania znalazł to, czego szukał, podniósł ją za drugą rękę, chwytając pod pachą i postawił na nogi. – Poza tym jesteś cała?

- Chyba tak – Otarła łzy z policzka lewą, nie uszkodzoną dłonią – Chodźmy, samochód jest tam – Wskazała palcem stojące nieopodal Clio.

Prowadził szybko, ale bezpiecznie. Ból, który promieniował z dłoni był obezwładniający, poza zaciskaniem zębów i płaczem nie była w stanie nic zrobić.

- Zaraz będziemy w szpitalu, jeszcze minuta – Zerknął na nią – Wytrzymasz?

- Nie mam wyjścia – Uśmiechnęła się słabo – Jesteś ratownikiem?

- Nie, leśniczym – odparł, patrząc z uwagą na drogę – Powinnaś oddać samochód do mechanika, słyszę coś dziwnego w silniku.

- Może nieco później, kiedy dowiem się, co stało się z moją ręką?

- Ależ oczywiście, nie mówiłem, że teraz – Zatrzymał się gwałtownie i wypadł z samochodu, żeby otworzyć jej drzwi.

- Spokojnie, ...

... przecież nie umieram, to tylko ręka. – Wygramoliła się z siedzenia i ruszyła z grymasem na twarzy w kierunku wejścia do szpitala.

- Miała pani sporo szczęścia – Pół godziny później lekarz ostrego dyżuru zrobił rentgen ręki i oglądał go uważnie w gabinecie – Gdyby uderzyła pani pod innym kątem mogłoby dojść do poważnego złamania. Na szczęście to tylko bardzo silne stłuczenie. Przepiszę pani maść, włożymy rękę w usztywniacz, żeby poruszający się nad stłuczeniem nadgarstek nie powodował bólu. Może pani smarować bolące miejsce arniką, usztywniacz będzie założony w taki sposób, żeby to pani umożliwić. I proszę oszczędzać tę dłoń. Jest pani praworęczna?

- Niestety tak. – Karolina zdążyła się już uspokoić i przestała płakać. Ból też nieco osłabł, choć co jakiś czas przypominał o sobie tępym ćmieniem.

- Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło – Siwiejący lekarz uśmiechnął się łagodnie – będzie pani miała okazję potrenować sprawność drugiej dłoni.

- Bardzo śmieszne, panie doktorze – uśmiechnęła się słabo.

- No już, proszę iść do swojego chłopaka.

- Mojego chłopaka?

- No, tego mężczyzny, który panią przyprowadził.

- To nie mój chłopak, to przechodzień, który przywiózł mnie do szpitala.

- Przepraszam. Myślałem co innego. Patrzył na panią z takim niepokojem, jakby była pani jego kobietą. No, nieważne. – Wstał – Wesołych Świąt.

- Wzajemnie, dziękuję, panie doktorze, do widzenia. – Wyszła za drzwi.

On tam cały czas był.

- I co? – Zbliżył się z wyrazem ...