Plugawa Arleta (II). Nowe włosy - Opowiadania Erotyczne

Plugawa Arleta (II). Nowe włosy

... ale chyba mam rację, że ty mnie nie...

– To nieprawda – przerwałem jej, czułem delikatnie budzące się pożądanie.

Przysunęła się bliżej, dotykając mnie biodrem.

– Chcesz powiedzieć, że mnie lubisz?

– Lubię cię, Celestyna – wyznałem w tamtej chwili całkowicie szczerze, choć miałem odrobinę sztywny język.

– W takim razie, chciałbyś usłyszeć, co sobie pomyślałam dzisiaj rano?

– Opowiedz mi o tym – zachęciłem ją.

– Wstydzę się, mogę to zrobić tylko na ucho.

– Więc wyszepcz mi to na ucho – uśmiechnąłem się zadowolony, jakbym powiedział pierwszorzędny dowcip.

Celestyna położyła dłoń na mojej piersi, żeby nie stracić równowagi. Pochyliła się i przyłożyła usta do mojego ucha. Moja uwaga skupiła się wyłącznie na niej.

– Dzisiaj rano, obudziłam się wcześniej niż zwykle – szepnęła – moja... no wiesz... moja... – nie mogła się wysłowić – nie mogę, wstydzę się. Będziesz się ze mnie śmiał.

– Nie będę.

– I zostanie to między nami?

Potwierdziłem.

– Dzisiaj rano, obudziłam się wilgotna i pomyślałam o tobie. Bo wiesz... rozmawiałyśmy trochę z Pauliną i ona mi powiedziała, że nie przepada za seksem i rzadko się z tobą kocha.

– Nie kłamała – szepnąłem, nie wiem dlaczego.

– No właśnie. I tak sobie pomyślałam, skoro ona nie chce, to z pewnością nie jest ci łatwo.

– Nie jest mi łatwo – powtórzyłem jak echo.

– I myślę sobie, kurcze, jeśli ona nie chce, to jeszcze nie znaczy, że takie ciasteczko jak ty Wiktor, powinno się marnować.

– Też ...

... tak uważam – zapewniłem gorąco.

– No właśnie, tutaj się zgadzamy, prawda? – przytaknąłem, a jej ręka pojawiła się na moim kolanie.

– Skoro twierdzisz, że brakuje ci faceta, to chyba tobie też jest ciężko prawda?

– Wiktor, szczerze? – czułem, jak muska ustami brzeg mojego ucha.

– Tylko prawda nas wyzwoli.

– Każda kobieta potrzebuje czasem porządnego rżnięcia.

Nastąpiła chwila ciszy. Słyszałem jej oddech. Czułem usta Celestyny, które niemal ocierały się o moje ucho. Fala ciepła rozlała się w moim brzuchu, spłynęła do lędźwi i poczułem erekcję. Zerknąłem na jej bluzkę i dostrzegłem, że jej sutki prężyły się pod materiałem.

– Nie powinniśmy – sam nie wiem, skąd wziąłem siłę, żeby się przeciwstawić rozbuchanej chuci, którą we mnie wznieciła – przyjaźnisz się z moją żoną.

– Znamy twój sekret Wiktor.

Odwróciłem się, to była Celina. Siedziała w fotelu.

– Celina? Skąd się tu wzięłaś?

– Cały czas tu jestem – obydwie siostry się zaśmiały.

– Nie było cię – protestowałem nieśmiało, byłem już dobrze skołowany.

– To jak to jest z tobą, co? – Celestyna wodziła palcem po moim udzie – uważasz, że słusznie jest rżnąć koleżankę z uczelni, ale mnie już nie?

– Powiedz Wiktor – Celina podeszła i usiadła po mojej drugiej stronie.

Podniosłem się i od razu poczułem, że tracę grunt pod nogami. Bliźniaczki śmiały się ze mnie. Złapałem się stołu, ledwo doszedłem do fotela, w którym przed chwilą siedziała jedna z nich. Potrząsnąłem głową, ale miałem problem z ...