Technologia zmartwychwstania (I) - Opowiadania Erotyczne

Technologia zmartwychwstania (I)

... odbywa?” Odpowiedziała w ten sposób: „Ja, nie wiele wiem! Ktoś z uczestników tej konferencji, który jest tutaj obecny, rozesłał niedawno pewien niezwykle intrygujący list. List proponował spotkanie, miejsce spotkania i datę spotkania, i zawierał trzy zagadki. Nadawca zapowiadał, że do pensjonatu „Equinox” na proponowaną konferencję zostaną zaproszone tylko te osoby, które znają odpowiedź na trzy zagadki”.

– Jakie zagadki?

– To ponoć było sformułowane w ten sposób:

(1) Jak miał na imię komandor statku, organizator spisku, pochodzący z M 31?

(2) Wymień imiona osób, które wylądowały na Maderze.

(3) Jak miał na imię mężczyzna, Ziemianin, z którym nawiązano kontakt zaraz po wylądowaniu.

– Znałem odpowiedź na te trzy pytania.

– Wiem, inaczej nie byłoby Cię tutaj!

– Niemniej jednak wiele spraw pozostaje niejasnych!

– Jaycee! Chodź, wyjdziemy stąd. Pójdziemy na spacer.

– Przecież tam jest noc. To jest na wysokości 1200 metrów.

– Nie bój się, nie zrobię ci krzywdy! Ci, którzy mogliby cię skrzywdzić właśnie zgromadzili się tutaj. Więc jeśli wyjdziemy stąd, to będziemy bezpieczni.

– Dobrze! Idziemy!

Powyżej pensjonatu wiodła ścieżka na szczyt góry „Equina”. Po dwudziestu minutach marszu znaleźliśmy się pośród krzaków kosodrzewiny. Świecił Księżyc. Był już niemal w pełni. Z moich ust wydostały się nagle słowa, które samego mnie zdziwiły:

– Jaycee, kochaj się teraz tutaj ze mną!

Zamiast odpowiedzi Jaycee przytuliła się do mnie i zaczęła całować ...

... mnie w usta. Po

długiej chwili szepnęła mi do ucha:

– Możesz robić ze mną, co chcesz! Rozbierzemy kurtki. Na szczęście mamy jeszcze swetry i nie jest tak zimno. Dwie nasze kurki położymy tutaj między tymi kamieniami. Popatrz, widać po horyzont. Tam daleko świecą światła.

– To po prostu Cubbyhole.

Jaycee zdjęła swoje rajtuzy, a ja podwinąłem jej spódnicę i przewróciłem ją na prowizoryczne posłanie. Wsunąłem dłoń między jej uda, a po chwili już pod jej majtki. Zacząłem drażnić łechtaczkę.

Patrzałem na bladą twarz dziewczyny. Widziałem wszystko dokładnie, gdyż Księżyc świecił jasno, emitując srebrzysto-platynowe światło!

Odczuwałem niesamowitą ekscytację i pożądanie. Nic teraz nie mówiłem, Jaycee też milczała. Przez godzinę odbieraliśmy od siebie nawzajem jakieś ‘przekazy’, jakieś przesłania, które nie pochodziły ani z Księżyca, ani z pobliskich gwiazd, ani z bardziej odległego kosmosu. Jeśli chodzi o mnie, owe niewysłowione uniesienie pochodziła z wnętrza mikrokosmosu, jaki stanowiło dusza i ciało Jaycee.

Po godzinie pierwsza odezwała się Jaycee:

– To było wspaniałe. Czułam się jak w San Jupitero. Chcę jutro jeszcze raz.

– Kocham Cię, chcę więcej tego samego. Chcę to dostać w dawce ‘subletalnej’.

– Mówisz jak Ci z tego klubu „Pop-Art” o narkotykach!

– Przepraszam, masz rację! Jeśli jest cudownie, to trzeba to potraktować jako ‘wzorzec codzienności pożądanej’, a nie jakiś ‘niezwykły hay’.

– To właśnie chciałam Ci powiedzieć. Sądzę, że z jakiś ...